پاسخ آنقدر ها هم که به نظر می رسد ،دشوار نیست .هر دو این ها، آلیاژهایی با درصد بالای مس هستند . مس پس از آهن ، رایج ترین فلز مصرفی در اروپا است ، رسانایی الکتریکی و حرارتی بالا و در برابر خوردگی مقاوم است . همچنین پایه ی بسیاری از آلیاژ ها است . مس بیشتر در زمینه های الکتریکی ، مخابراتی و حمل و نقل مصرف می شود.
درصد بالایی از این فلز جهت تولید آلیاژها و مصنوعات مختلف به کار می رود.برنز با افزودن مقدار زیادی (حدود 18 تا 20 %) از قلع به مس ساخته می شود . آلیاژی که بیش از 18% قلع داشته باشد ، استحکام خوبی یافته و برای ساخت انواع برینگ ها استفاده میشود . اگر عناصری چون آلومینیوم ، فسفر یا برلیوم به آلیاژ مس و قلع افزوده شوند، برنز هایی خاص ، به دست می آیند.
برنج آلیاژی از مس و روی با نسبت های برابر است .دو نوع برنج وجود دارد :
برنج های آلفا که چکش خوار بوده و به صورت سرد نیز قابل شکل دهی هستند و برنج های بتا که تنها به صورت سزد نیز قابل شکل دهی هستند و برنج های بتا که تنها به صورت سرد نیز قابل شکل دهی هستند و برنج های بتا که تنها یه صورت گرم قابلیت چکش خواری دارند(به صورت سرد انعطاف پذیری پایینی دارند).
به طور خلاصه میتوان گفت: برنج آلیاژ مس و روی و برنز آلیاژ مس و قلع است.
برنج کاربرد های متنوعی دارد. علاوه بر کاربردش در زمینه ی لوازم برقی ، میان طراحان مبلمان و زیورآلات نیز بسیار محبوب است .
این فلز در دستگیره های زینتی ، درها و پنجره ها ، مبلمان و به عنوان ماده ی جایگزین و مکمل مواد قیمتی در زیورآلات نیز به چشم می خورد . برنج همچنین در زمینه دریانوردی ، صنایع شیمیایی ، مهندسی مکانیک و تولید قطعات کوچک ، سکه ها و ریورآلات به کار می رود.
