زیورآلات و ساعت، از دیرباز تابه امروز، جایگاه ویژه‌ای در استایل و هویت مردانه داشته. این وسایل علاوه بر کاربرد تزئینی، نشان‌دهنده‌ی مقام اجتماعی، قدرت، ثروت، دین و حتی کاربردهای نظامی بوده‌اند. در ادامه به بررسی سیر تحول زیورآلات مردانه، از دوران باستان تا دنیای مدرن، می‌پردازیم.
دوران باستان: زیورآلات به‌عنوان نماد قدرت و جایگاه اجتماعی
مصر باستان (۳۰۰۰-۳۲۲ ق.م)
مردان فراعنه و اشراف از طلا، نقره و سنگ‌های قیمتی مانند لاجورد برای ساخت گردنبند، دستبند و انگشتر استفاده می‌کردند.
طوق‌ها و پلاک‌های طلایی نشانه‌ای از قدرت، ارتباط با خدایان و محافظت در برابر ارواح بودند.
بین‌النهرین و ایران باستان (۲۵۰۰-۳۰۰ ق.م)
حلقه‌ها و مهرهای سلطنتی که برای امضای فرمان‌های حکومتی استفاده می‌شدند.
گردنبندهای ساخته‌شده از فلزات قیمتی به‌عنوان نشانه‌ی ثروت و قدرت جنگجویان.
یونان و روم باستان (۸۰۰ ق.م – ۴۷۶ م)
مردان از حلقه‌های حکاکی‌شده برای نشان دادن جایگاه اجتماعی و سیاست استفاده می‌کردند.
سربازان رومی از دستبندهای چرمی با تزئینات فلزی استفاده می‌کردند.
اولین ساعت‌های خورشیدی قابل‌حمل در رم برای محاسبه‌ی زمان استفاده می‌شدند.
قرون وسطی و رنسانس: زیورآلات به‌عنوان نماد وفاداری و مقام نظامی
الف) قرون وسطی (۵۰۰-۱۵۰۰ م)
زیورآلات مردانه کاهش یافت، زیرا کلیسا آن‌ها را غیرضروری و تجملی می‌دانست.
حلقه‌های نشان خانوادگی بین شوالیه‌ها و پادشاهان محبوب شد.
آویزهای صلیب و مدال‌های مذهبی برای محافظت و نشان دادن ایمان استفاده می‌شدند.
رنسانس (۱۴۰۰-۱۶۰۰ م)
بازگشت جواهرات مردانه همراه با تجمل و سبک هنری.
مردان اشرافی از گردنبندهای سنگین، انگشترهای بزرگ و کمربندهای جواهرنشان استفاده می‌کردند.
اولین ساعت‌های مکانیکی ساخته شد که روی زنجیر آویزان می‌شدند.
قرن ۱۷ تا ۱۹: ورود ساعت جیبی و تکامل زیورآلات مردانه
الف) قرن ۱۷ (۱۶۰۰-۱۷۰۰ م)
ساعت‌های جیبی به‌عنوان نماد ثروت و موقعیت اجتماعی، بین اشراف و تجار محبوب شدند.
حلقه‌های حکاکی‌شده با سنگ‌های قیمتی در میان سیاستمداران و پادشاهان رایج شد.
ب) قرن ۱۸ (۱۷۰۰-۱۸۰۰ م)
صنعت ساعت‌سازی پیشرفت کرد و ساعت‌های جیبی لوکس با زنجیر طلا و نقره طراحی شدند.
مردان از دستبندهای حکاکی‌شده، سگک‌های زینتی و سنجاق‌های کراوات استفاده می‌کردند.
ج) قرن ۱۹ (۱۸۰۰-۱۹۰۰ م)
ساعت‌های جیبی استاندارد شدند و حتی برای سربازان و افسران ارتش ضروری شدند.
حلقه‌های خانوادگی، سنجاق‌های کراوات و زنجیرهای طلا بخشی از سبک مردان ثروتمند شد.
قرن ۲۰: ظهور ساعت‌های مچی و زیورآلات مدرن
الف) اوایل قرن ۲۰ (۱۹۰۰-۱۹۵۰ م)
ساعت‌های مچی جایگزین ساعت‌های جیبی شدند، ابتدا در جنگ جهانی اول برای سربازان، سپس در بین عموم مردم.
برندهایی مانند رولکس، پتک فیلیپ و اومگا شروع به ساخت ساعت‌های لوکس کردند.
استفاده از دستبندهای نقره‌ای و گردنبندهای ساده بین مردان مد شد.
دهه ۶۰ و ۷۰: ورود مدهای جدید
استفاده از دستبندهای چرمی، گردنبندهای زنجیری و انگشترهای بزرگ رایج شد.
ساعت‌های دیجیتالی مانند کاسیو و سیکو وارد بازار شدند.
دهه ۸۰ و ۹۰: افزایش استفاده از زیورآلات در فرهنگ پاپ
ظهور برندهای لوکس مانند کارتیر، گوچی و بولگاری در زمینه ساعت و جواهرات مردانه.
استفاده از حلقه‌های طلا، زنجیرهای سنگین و گوشواره‌های تک‌گوش در میان خوانندگان رپ و راک رایج شد.
قرن ۲۱: عصر تنوع و شخصی‌سازی زیورآلات مردانه
امروزه زیورآلات مردانه در سبک‌های متنوعی دیده می‌شوند:
ساعت‌های هوشمند (اپل، سامسونگ و گارمین) که جایگزین ساعت‌های سنتی شده‌اند.
دستبندهای مینیمالیستی (نقره، استیل و چرمی) که در استایل‌های رسمی و کژوال کاربرد دارند.
حلقه‌های مدرن و غیرسنتی مانند حلقه‌های تیتانیومی و سرامیکی.
گردنبندهای سفارشی با نام، علامت زودیاک یا سنگ‌های قیمتی خاص.
روند تکامل زیورآلات و ساعت در مردان
1. دوران باستان: زیورآلات به‌عنوان نماد قدرت و مقام اجتماعی.
2. قرون وسطی: کاهش استفاده از زیورآلات، اما رواج حلقه‌های خانوادگی و صلیب‌های مذهبی.
3. رنسانس و قرن ۱۷-۱۹: ظهور ساعت جیبی و بازگشت تجمل در زیورآلات مردانه.
4. قرن ۲۰: جایگزینی ساعت مچی به‌جای ساعت جیبی، و افزایش استفاده از جواهرات مدرن.
5. قرن ۲۱: شخصی‌سازی زیورآلات، ظهور ساعت‌های هوشمند و طراحی‌های مینیمالیستی.
امروزه مردان برای بیان سبک شخصی، جایگاه اجتماعی و سلیقه‌ی مد از ترکیب سنت و مدرنیته در زیورآلات و ساعت‌های خود استفاده می‌کنند.
